Chamaecyparis pisifera 'Sungold'

Viburnum carlesii

kalina koreańska

Powoli rosnący krzew o kulistym pokroju, do 1,5 m wys. Liście zielone, jajowate, jesienią żółtobrązowe. Kwiaty efektowne, białe, zebrane w okazałe, kuliste kwiatostany, pojawiają się razem z liśćmi, IV-V. Wydzielają silny zapach podobny do narcyzów. Nie ma specjalnych wymagań siedliskowych. Polecany do ogrodów przydomowych.

Deutzia scabra 'Plena'

żylistek szorstki 'Plena'

Duży, sztywno wyprostowany krzew, dorastający do 2-3 m wysokości. Liście ciemnozielone, wąskojajowate z ostrym czubkiem, o ząbkowanym brzegu, z obu stron szorstko owłosione. Kwiaty pełne, białe, z różowym połyskiem na zewnątrz, zebrane w wysmukłe kwiatostany. Kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego, ale wilgotnego. Najlepiej rośnie na glebie przepuszczalnej, próchnicznej. Mrozoodporność niepełna, w czasie ostrych zim może przemarzać do granicy śniegu, ale dobrze się regeneruje po przycięciu. Po przekwitnięciu krzewów można zastosować cięcie prześwietlające, polegające na skróceniu lub wycięciu części najstarszych pędów. Do sadzenia w parkach i ogrodach przydomowych, zalecany do nasadzeń miejskich w grupach i w szpalerach.

Melissa officinalis

melisa lekarska

Roślina znana ze swoich właściwości leczniczych i przyjemnego, cytrynowego zapachu. Jest to krzewiasta bylina o początkowo półkulistym pokroju, dorastająca do 0,5 m wysokości. Łodygi silnie rozgałęzione, dosyć cienkie, z osadzonymi naprzeciwlegle liśćmi. Liście zaopatrzone w ogonki, mają sercowato-jajowate, jasnozielone blaszki o karbowanej powierzchni i ząbkowanych brzegach. Cała roślina jest pokryta bardzo krótkimi, szarawymi włoskami. Liście melisy zawierają olejki eteryczne. Dzięki nim rośliny wydzielają po roztarciu charakterystyczny, cytrynowy aromat. Kwiaty mało efektowne, drobne, kredowobiałe lub różowawe, zebrane w nibyokółkach i skupione w kątach górnych liści. Kwitnie w lipcu i sierpniu. W czasie kwitnienia rośliny są chętnie oblatywane przez pszczoły i trzmiele. Być może dlatego nazwa melisy pochodzi od greckiego słowa oznaczającego pszczołę. W starożytności była ulubionym ziołem pszczelarzy, którzy zgniecionymi liśćmi pocierali ule, aby zachęcić pszczoły do powrotu. Obecnie melisę wykorzystuje się jako roślinę leczniczą do łagodzenia objawów lęków i niepokojów. Roślina działa antydepresyjnie, łagodzi zmęczenie, likwiduje drażliwość. Dzięki zawartym w olejku polifenolom działa skutecznie na opryszczkę wargową i zapobiega nawrotom choroby. Świeże lub suszone listki melisy spożywa się w postaci naparu, a oprócz tego nadają się do wykorzystania w kuchni, jako dodatek do sałatek, marynat, sosów, zup, mięs, deserów. Olejek melisy wykorzystuje się do wyrobu likierów. Melisa obok swoich właściwości leczniczych ma także walory ozdobne. Jest to bylina mało wymagająca i łatwa w uprawie. Dobrze rośnie na każdej przeciętnej glebie ogrodowej, najlepiej umiarkowanie wilgotnej i przepuszczalnej, na stanowisku słonecznym lub w półcieniu. Jest w pełni odporna na mróz, rzadko porażana przez choroby i atakowana przez szkodniki. Najlepszym miejscem do uprawy melisy są ciepłe, południowe wystawy rabat ziołowych. Dobrze prezentuje się w ogrodach nieformalnych o charakterze naturalistycznym i rustykalnym. Doskonale nadaje się do uprawy w pojemnikach.

Forsythia ×intermedia 'Spectabilis'

forsycja pośrednia 'Spectabilis'

Wyprostowany krzew o malowniczo zwieszających się bocznych pędach. Dorasta do 3 m wys. Liście żywozielone. Kwiaty ciemnożółte, bardzo liczne, IV-V. Preferuje stanowiska słoneczne i niezbyt suche, zasobne gleby. Bardzo odporny na niskie temperatury. Dobrze się regeneruje po mocnym cięciu. Zastosowanie w zieleni miejskiej, w parkach i większych ogrodach.