Hippophae rhamnoides 'Askola'

Paeonia 'Bowl of Beauty'

piwonia 'Bowl of Beauty'

Piękna i bardzo trwała odmiana piwonii tworząca okazałe kępy wyjątkowo atrakcyjne w czasie kwitnienia. Główną jej ozdobą są duże, dwubarwne kwiaty osadzone na szczytach pędów dorastających do 80 cm wysokości. Dolne liście są podwójnie trójlistkowe. Listki są w zarysie wąskoeliptyczne lub lancetowate, zaostrzone, brzegiem lekko ząbkowane. Różowo-kremowe, miseczkowate kwiaty pojawiają się w czerwcu. Są one zbudowane z szerokich, lilioworóżowych, muszelkowatych płatków korony otaczających jasne wnętrze kwiatu wypełnione wąskimi, kremowożółtymi płatkami pręcikowymi. Ze względu na swoją charakterystyczną budowę roślina jest zaliczana do grupy odmian o kwiatach typu japońskiego. Roślina kwitnie krótko, ale po kwitnieniu zdobi ogród do późnej jesieni bardzo ładnym ulistnieniem. Piwonia należy do bylin łatwych w uprawie, choć dla dobrego wzrostu i obfitego kwitnienia należy jej zapewnić odpowiednie warunki. Przede wszystkim jest rośliną światłolubną, wymaga stanowisk słonecznych, ciepłych, osłoniętych od wiatru. Sadzona na lekko zacienionej rabacie kwitnie nieco dłużej, niż w pełnym nasłonecznieniu. Rośliny preferują gleby głęboko uprawione, bogata w próchnicę, gliniasto-piaszczyste, umiarkowanie wilgotne. W naszych warunkach klimatycznych jest w pełni odporna na mróz i nie wymaga zabezpieczania na zimę. Wskazane jest okrywanie jedynie młodych roślin w pierwszą zimę po posadzeniu. Z uwagi na to, że jest to bylina długowieczna, która na jednym miejscu może rosnąc nawet kilkanaście lat, dlatego należy unikać jej częstego przesadzania. Zabieg przesadzania silnie rozrośniętych kęp piwonii wykonuje się w sierpniu i dopiero wtedy, gdy rośliny zaczynają słabo kwitnąć. Piwonie są odporne na choroby grzybowe, jednak w latach wilgotnych i chłodnych mogą być porażana przez szarą pleśń, zwłaszcza gdy rośliny rosną zbyt gęsto, na mało przewiewnym stanowisku. Wówczas późną jesienią porażone pędy należy ścinać i palić. Piwonia jest uniwersalną rośliną i ma bardzo różnorodne zastosowanie. Efektownie wygląda zarówno w ogrodach przydomowych, ogrodach orientalnych, jak i w parkach miejskich. Dzięki pięknym kwiatom odmianę warto posadzić w grupach na trawnikach, gdzie rośliny utworzą kolorowy szpaler lub żywopłot oddzielający fragment ogrodu. Kwiaty nadają się do ścinania i tworzenia bukietów.

Parrotia persica

parrocja perska

Wolnorosnące drzewo o krótkim pniu lub wielopniowy krzew o dekoracyjnych jesienią liściach. Występuje endemicznie w górach Elburs w Persji. Korona szerokostożkowa, gęsta. W naturze, wieku 150 lat osiąga 15 m wys. W ogrodzie dorasta do 6 m wys. Kora na pniu łuszczy się płatami, podobnie jak u platana. Liście odwrotniejajowate, 5-12 cm długości, wczesną wiosną różowe, latem skórzaste, błyszczące i ciemnozielone, jesienią pomarańczowoszkarłatne. Jesienne przebarwienie liści jest najlepszą, wyróżniająca cechą tej rośliny. Kwiaty różowoczerwone, niepozorne, zebrane w małe główki, z licznymi czerwonymi pręcikami, występują masowo przed rozwojem liści, IV. Atrakcyjne jedynie oglądane z bliska. Małe wymagania glebowe, ale nie znosi gleb zasadowych. Wskazane są stanowiska ciepłe, słoneczne, gdyż wtedy liście jesienią przebarwiają się intensywniej. Młode rośliny wymagają okrywania na zimę. Roślina nadająca się do parków i ogrodów przydomowych.

Agastache mexicana

kłosowiec meksykański

Wysoka, kępiasta, aromatyczna bylina charakteryzująca się długotrwałym kwitnieniem w drugiej połowie lata. Kłącza są dość krótkie, dlatego kłosowiec tworzy zwarte kępy i nie rozrasta się zbyt szeroko. Liście jasnozielone, lancetowate, o ząbkowanym brzegu, pokryte drobnymi włoskami i gruczołkami. Łodygi wyprostowane, słabo rozgałęzione, wysokości 60-100 cm, ulistnione na całej długości, zakończone kłosowatymi kwiatostanami o długości do 30 cm. Boczne kwiatostany wyrastają z kątów liści w górnej części pędów. Kwiaty drobne, zebrane w wielokwiatowe okółki, które ułożone są bardzo gęsto w górnych partiach kwiatostanów, a w dolnych rozmieszczone luźniej. Kielichy kwiatów różowo niebiegłe, korony dwuwargowe, o zmiennej barwie od prawie białej, przez różową do lila różowej, prawie czerwononiebieskiej. Kwitnie sierpień – wrzesień. Kłosowiec wymaga stanowiska słonecznego i bardzo przepuszczalnej, żyznej ziemi. Jest rzadko porażany przez choroby i szkodniki. Zagrożeniem mogą być jedynie patogeny wielożerne, np mszyce. Nadaje się na większe rabaty, do nasadzeń naturalistycznych typu łąka kwietna. Należy go łączyć z gatunkami kwitnącymi w drugiej połowie lata, co dopuszcza jedynie jedno koszenie w sezonie, przed zimą. Gęstość sadzenia: 7 roślin na 1 m2.

Acer tataricum 'Hot Wings'

klon tatarski 'Hot Wings'

Nieduże drzewo lub krzew o pokroju owalnym, silnie rozgałęzione. Dorasta do wysokości 5-10 m. Pędy cienkie, w młodości karminowe. Liście jajowate, podwójnie piłkowane, bez klap, ciemnozielone, jesienią żółte. Kwiaty drobne, zebrane w niewielkich wiechach, kremowe, pachnące. Owoce to podwójne skrzydlaki, o intensywnie czerwonym zabarwieniu, pięknie kontrastującym z ciemnozielonymi liśćmi. Odmiana bardzo odporna na niskie temperatury i suszę, a także na niewielkie zasolenie. Tolerancyjna co do podłoża, ale najlepiej rośnie na glebie żyznej, przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej, o odczynie od słabo kwaśnego po lekko zasadowy. Wymaga miejsc nasłonecznionych. Polecana do parków, zieleni osiedlowej i ogrodów przydomowych. Może być sadzona przy ulicach, drogach i autostradach. Nadaje się na żywopłoty. opracowano na podstawie formularza Konkursu Roślin - Nowości 2011; zgłaszający:GRĄBCZEWSCY – szkółki od 1936