Juniperus chinensis 'Aurea'

jałowiec chiński 'Aurea'

pokrój: kolumnowy

docelowa wysokość: od 3 m do 5 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże suche

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

zastosowanie: zieleń publiczna

Stara odmiana, w uprawie znana od połowy XIX wieku. Krzew o ładnym kolumnowym lub stożkowatym pokroju i dość powolnym wzroście. Ulistnienie igiełkowate i łuskowate o intensywnie złotożółtej barwie. Odmiana wymagająca nieco żyźniejszych stanowisk. Na suchych i słabych glebach rośnie bardzo wolno i często jest przypalana latem od promieni słonecznych. Krzewy nadają się do sadzenia w ogrodach przydomowych, na wrzosowiskach, rabatach, w kolekcjach roślin iglastych, oraz do tworzenia ciekawych zestawień kolorystyczno-pokrojowych.

autorzy opisu tekstowego: Adam Marosz; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie pierwsza publikacja: R. Smith 1865; wprowadzenie do handlu: Young's Nurseries, Surrey 1865 Wielka Brytania
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma małe drzewo lub duży krzew
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój kolumnowy
docelowa wysokość od 3 m do 5 m
barwa liści (igieł) żółte, złociste
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże suche
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn kwaśny
odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby piaszczysta
przeciętna ogrodowa
roślina tolerancyjna
walory ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie zieleń publiczna
szpaler
w grupach
soliter (pojedynczo)
ogrody przydomowe
strefa 5b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Wiesław Szydło Szkółka Roślin Ozdobnych Wiesław SZYDŁO

Poznaj również

zdjecie rosliny: pysznogłówka \'Beauty of Cobham\'

Monarda 'Beauty of Cobham'

pysznogłówka 'Beauty of Cobham'

Bylina tworząca kępy dorastające do 100 cm wysokości w okresie kwitnienia i szerokości 45 cm. Kanciaste, jasnozielone łodygi są pokryte licznymi, zielonymi, pachnącymi miętowo liśćmi. Główkowate kwiatostany, które stanowią główną ozdobę rośliny (VI-VIII), wyróżniają się atrakcyjnym zabarwieniem. Lilaróżowe płatki korony poszczególnych kwiatów o długości 5 cm kontrastują z przykwiatkami (osadzonymi na dole „główki”), które mają kolor od szaro- do ciemnofioletowego. Wabią motyle, pszczoły i inne owady. Wskazane jest usuwanie przekwitłych kwiatostanów, co przedłuża kwitnienie. Rośliny wymagają słonecznego lub półcienistego stanowiska i umiarkowanie wilgotnej gleby – dobrze, jeśli jest ona dość żyzna, próchniczna i przepuszczalna, gdyż sprzyja to żywotności pysznogłówki. Bylina ta nie lubi ani zbyt lekkich, piaszczystych, ani za ciężkich, mokrych gleb. Jest raczej krótkowieczna; powinno się ją dzielić i rozsadzać raz na 3 lata – należy to robić wczesną wiosną. Zaleca się ponadto ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Jeśli chodzi o typowe w pielęgnacji bylin przycinanie nadziemnych, zaschniętych części roślin po skończonej wegetacji, lepiej w przypadku pysznogłówki nie robić tego jesienią, lecz zostawić pędy na zimę, gdyż są oryginalną ozdobą ogrodu. Pysznogłówka może być porażana przez mączniak prawdziwy, który objawia się watowatymi plamami na liściach, a następnie ich żółknięciem i zamieraniem. Choroba ta częściej występuje na roślinach uprawianych w cieniu, źle odżywionych. Ogranicza ją ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Bylina ta najlepiej wygląda sadzona w grupach na rabatach. Dobrym sąsiedztwem są np. ozdobne trawy.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
210
osób online