Juniperus chinensis 'Aurea'

Prunus cerasifera 'Pissardii'

śliwa wiśniowa 'Pissardii'

Oryginalna odmiana czerwonolistnej śliwy, znaleziona przez M. Pissarda w Tauris, w okolicy Teheranu. Geny tej odmiany możemy odnaleźć w genotypach wszystkich pozostałych czerwonolistnych śliw. Małe drzewo o owalnej koronie, dorastające do 5 m wys. i 3 m szer. Liście eliptyczne, metalicznie błyszczące, ciemnopurpurowe, nie zmieniające koloru przez cały sezon. Kwiaty białe lub różowe ukazują się przed rozwojem liści, IV. Preferuje stanowiska słoneczne i półcieniste, gleby przeciętne. Odmiana odporna na klimat miejski i suszę. Do sadzenia pojedynczo i w grupach, polecana na szpalery i formowane żywopłoty.

Erica carnea 'Snow Queen'

wrzosiec krwisty 'Snow Queen'

Niska i wolno rosnąca krzewinka o pokładających się pędach i szeroko rozesłanym pokroju. Dorasta do 15-20 cm wysokości i około 30 cm szerokości. Listki jasnozielone, igiełkowate. Kwiaty białe, dość duże i liczne. Kwitnie obficie od lutego do kwietnia. W sprzyjających warunkach pogodowych zakwita już w grudniu, często jeszcze pod śniegiem. Wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych oraz gleb lekko kwaśnych (toleruje pH do około 6), próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych. Podczas surowych zim może podmarzać lub wysychać, dlatego należy roślinę dobrze okryć na zimę. Do sadzenia w miejscach osłoniętych. Odmiana polecana do ogródków przydomowych i na wrzosowiska.

Monarda 'Beauty of Cobham'

pysznogłówka 'Beauty of Cobham'

Bylina tworząca kępy dorastające do 100 cm wysokości w okresie kwitnienia i szerokości 45 cm. Kanciaste, jasnozielone łodygi są pokryte licznymi, zielonymi, pachnącymi miętowo liśćmi. Główkowate kwiatostany, które stanowią główną ozdobę rośliny (VI-VIII), wyróżniają się atrakcyjnym zabarwieniem. Lilaróżowe płatki korony poszczególnych kwiatów o długości 5 cm kontrastują z przykwiatkami (osadzonymi na dole „główki”), które mają kolor od szaro- do ciemnofioletowego. Wabią motyle, pszczoły i inne owady. Wskazane jest usuwanie przekwitłych kwiatostanów, co przedłuża kwitnienie. Rośliny wymagają słonecznego lub półcienistego stanowiska i umiarkowanie wilgotnej gleby – dobrze, jeśli jest ona dość żyzna, próchniczna i przepuszczalna, gdyż sprzyja to żywotności pysznogłówki. Bylina ta nie lubi ani zbyt lekkich, piaszczystych, ani za ciężkich, mokrych gleb. Jest raczej krótkowieczna; powinno się ją dzielić i rozsadzać raz na 3 lata – należy to robić wczesną wiosną. Zaleca się ponadto ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Jeśli chodzi o typowe w pielęgnacji bylin przycinanie nadziemnych, zaschniętych części roślin po skończonej wegetacji, lepiej w przypadku pysznogłówki nie robić tego jesienią, lecz zostawić pędy na zimę, gdyż są oryginalną ozdobą ogrodu. Pysznogłówka może być porażana przez mączniak prawdziwy, który objawia się watowatymi plamami na liściach, a następnie ich żółknięciem i zamieraniem. Choroba ta częściej występuje na roślinach uprawianych w cieniu, źle odżywionych. Ogranicza ją ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Bylina ta najlepiej wygląda sadzona w grupach na rabatach. Dobrym sąsiedztwem są np. ozdobne trawy.

Picea abies 'Acrocona'

świerk pospolity 'Acrocona'

Odmiana świerka pospolitego z szyszkami na zakończeniach pędów, znaleziona w 1890 r. w lesie w Szwecji. Wzrost powolny. Stare egzemplarze po ok. 30 latach dorastają do 4-5 m wysokości i 3 m szerokości. Pokrój roślin nieregularny, gęsty, w zarysie szerokostożkowaty z gałęziami wyrastającymi z pnia niemal pod kątem prostym i ze zwisającymi gałęziami bocznymi. Pokrój w starszym wieku drzewiasty. Igły długości 1-3,5 cm, błyszczące, ciemnozielone, zaostrzone, kłujące. Młode szyszki mają czerwone zabarwienie, co roku na wiosnę pojawiają się w dużych ilościach na końcach pędów. Dojrzałe szyszki w dwóch rodzajach: masywne, wydłużone na końcach bocznych gałęzi oraz małe, zaokrąglone, bez nasion na końcach szczytowych pędów. Szyszkują już młode rośliny. Świerk mało wymagający, ale nie lubi suchego i zanieczyszczonego powietrza. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych i na stanowiskach nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Dobry do sadzenia w małych ogrodach i wszędzie tam, gdzie można z bliska podziwiać niezwykłe szyszki na niewielkim drzewie.