Krzew o pędach ścielących się nisko po ziemi i przylegających do podłoża, wypiętrzający się w części centralnej, tworzący zwarte, gęste, szarozielone kobierce. Odmiana wyselekcjonowana pośród krzewów porastających archipelag wulkanicznych japońskich wyspach Ogasawara (dawniej Bonin), wprowadzona do handlu w 1920 roku w Wielkiej Brytanii. Rośnie wolno, po 10 latach uprawy osiąga 0,2 m wysokości i około 1,5 m szerokości. Pędy długie, sztywne, silnie rozgałęzione. Boczne gałązki krótkie, wznoszące się. Igły szydlaste, niewielkie, mają 6-8 mm długości i 2 mm szerokości, są sztywne, kłujące, zebrane po 3 w okółkach, stalowozielone, z wierzchu lekko sinawe z wyraźną bruzdą, od spodu wypukłe i błyszczące. Klon męski, nie tworzy szyszkojagód. Wymagania glebowe i wilgotnościowe małe. Odmiana łatwa w uprawie, wytrzymały na niskie temperatury i suszę. Roślina wybitnie światłolubna, wymagająca stanowisk dobrze nasłonecznionych. Świetna roślina okrywowa tworząca bardzo gęste i zwarte maty. Polecany do sadzenia w ogrodach skalnych, na murkach, skarpach. Ciekawe są także formy zaszczepione na podkładce oferowane w postaci niewielkich drzewek o płaczącym pokroju. Doskonale nadają się do uprawy w pojemnikach na słonecznych balkonach i tarasach.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
