Malus 'Dolgo'

Cornus sericea 'Cardinal'

dereń rozłogowy 'Cardinal'

Szeroko rozrastający się krzew, dorastający do wysokości 2-3 m. Rośnie dość szybko. Liście eliptyczne, w okresie wegetacyjnym zielone, jesienią przebarwiające się na fantastyczne „ciepłe”, pomarańczowe, jesienne barwy. Młode jednoroczne pędy są bardzo dekoracyjne w okresie jesienno-zimowym, kiedy ożywiają ogród. Mają barwę pomarańczowoczerwoną, co jest szczególnie ozdobne na tle śniegu zimą i na przedwiośniu, gdy otoczenie jest szare i uśpione. Kwitnie w V – VI, białymi, drobnymi kwiatami zebranymi w podbaldachy. Przeciętne wymagania glebowe. Nie należy sadzić tego derenia na słabych, piaszczystych glebach. Najlepiej rośnie na glebach wilgotnych, a nawet podmokłych, na których inne krzewy zamierają. Jest tolerancyjny w stosunku do PH podłoża. Nadaje się do miejsc nasłonecznionych lub do półcienia, choć pędy najpiękniej wybarwiają się w pełnym słońcu. Można go sadzić pojedynczo, w grupach po kilka sztuk, w większych ogrodach lub jako żywopłot naturalny. Dobrze prezentuje się w kontrastowym zestawieniu z dereniami o żółtych pędach np. z odmianą 'Flaviramea', 'Bud's Yellow', 'White Gold'. Wskazane cięcie odmładzające, co 2-3 lata, wiosną w celu uzyskania dużej ilości młodych pędów.

Taxus ×media 'Krakus'

cis pośredni 'Krakus'

Odmiana zaliczana do grupy cisów kolumnowych o dość silnym wzroście, szczególnie w dobrych warunkach glebowych. Po 15 latach uprawy krzew osiąga wysokość do 2,5 m, a szerokość 60 cm (w wierzchołkowej partii korony - nawet 80 cm). Igły ciemnozielone, dość długie (do 3,5 cm), o szerokości 3 mm. Rośliny o przeciętnych wymaganiach glebowych i wilgotnościowych, dobre do uprawy na różnych stanowiskach, również jeśli chodzi o wystawę słoneczną. Odmiana polecana do zestawień kolorystyczno-pokrojowych na rabatach oraz na żywopłoty i szpalery.

Betula humilis

brzoza niska

Krzew do 3 m wysokości, gęsto ugałęziony. Gałęzie pokryte czarnobrunatną korowiną. Młode pędy owłosione i gęsto pokryte żywicznymi brodawkami. Liście eliptyczne lub jajowatoeliptyczne, długości 3-5 cm grubo ząbkowane. Brzoza ta jest reliktem polodowcowym i jest pod ścisłą ochroną.

Mentha ×piperita

mięta pieprzowa

Powszechnie uprawiana, aromatyczna bylina o właściwościach leczniczych. Jest naturalnym mieszańcem powstałym ze skrzyżowania mięty nadwodnej M. aquatica z miętą zieloną M. spicata. Mieszaniec ten najprawdopodobniej powstał na terenie Wielkiej Brytanii i tam został wprowadzony do uprawy w XVIII wieku. Mięta pieprzowa tworzy wzniesione, gęsto ulistnione oraz rozgałęzione od nasady łodygi, które często są zabarwione na fioletowo. Dorastają do 30-90 cm wysokości. Liście ustawione nakrzyżlegle, wyraźnie unerwione, na krótkich ogonkach, w zarysie jajowato-podługowate, zaostrzone, brzegiem ostro piłkowane, z wierzchu ciemnozielone, od spodu jaśniejsze, żółto kropkowane. W gruczołkach rozsianych po obu stronach liści znajduje się aromatyczny olejek eteryczny. Uwolniony po roztarciu wydziela silny, orzeźwiający zapach. W lipcu na szczytach pędów pojawiają się drobne kwiaty zebrane w nibyokółki, skupione w gęste kwiatostany przypominających walcowate lub prawie główkowate kłosy. Kwiaty są białoróżowe lub jasnofioletowe, obupłciowe lub tylko słupkowe. Mięta pieprzowa jest rośliną silnie rosnącą, niekiedy w sprzyjających warunkach staje się ekspansywna. Rozrasta się za pomocą łatwo zakorzeniających rozłogów. Preferuje miejsca wilgotne, gleby żyzne, stanowiska słoneczne lub półcieniste. Odporna na mróz. Jest uprawiana do celów przemysłowych, do produkcji olejku miętowego używanego w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym oraz perfumeryjnym. Substancje zawarte w olejku pobudzają wydzielanie żółci oraz pracę jelit, mają właściwości przeciwbakteryjne i lekko uspokajające. Zawarty w olejku mentol stanowi podstawowy surowiec past do zębów oraz szeregu kosmetyków. Mięta pieprzowa to doskonała roślina przyprawowa stosowana w kuchni śródziemnomorskiej (wspaniały dodatek np. do kotletów mielonych!) oraz w ziołolecznictwie. Najważniejszym surowcem są liście, które nawet po wysuszeniu nie trącą swojego charakterystycznego aromatu. W ogrodach polecana do sadzenia na rabatach wśród bylin, na zagonach z innymi ziołami, w pojemnikach ustawianych na kuchennym oknie, na balkonach lub tarasach.