Sedum sieboldii

rozchodnik Siebolda

Synonim łaciński.: Hylotelephium sieboldii

pokrój: kępiasty

pokrój: poduszkowaty

docelowa wysokość: do 0,1 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Jeden z ładniejszych rozchodników, dekoracyjny od wiosny do późnej jesieni. Rozrasta się powoli. Pędy cienkie, nierozgałęzione, pokładające się na ziemi lub łukowato wzniesione, wyrastające z jednego miejsca. Dorasta do 10 cm wysokości. Liście stalowoniebieskie z czerwoną obrączką, szeroko owalne lub okrągłe, z lekko karbowanym brzegiem, siedzące, po trzy w okółkach. Kwiaty intensywnie różowe, zebrane w baldachy na szczytach pędów. Kwitnie jesienią, we wrześniu i październiku. Roślina dość wymagająca i niezbyt łatwa w uprawie. Wymaga nieco żyźniejszej, zasobnej w wapń, przepuszczalnej gleby oraz słonecznych lub lekko ocienionych stanowisk. Nie znosi zalegającej wody i nadmiernej wilgotności podłoża. Polecana do obsadzania ogrodów skalnych, alpinariów, murków oporowych, podniesionych rabat kwiatowych, skarp oraz do tworzenia mini ogrodów w pojemnikach, na balkonach i tarasach. Gatunek mrozoodporny, do uprawy w całym kraju. Wymaga lekkiego okrycia podczas bardzo surowych zim.

autorzy opisu tekstowego: Adam Marosz; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny Chiny, Japonia
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
poduszkowaty
docelowa wysokość do 0,1 m
barwa liści (igieł) szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów czerwone
różowe
pora kwitnienia wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn zasadowy
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
gliniasta
walory ciekawy pokrój
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
ogrody skalne
ogrody orientalne
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
strefa 5b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Adam Marosz Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: grusza japońska \'Chojuro\'

Pyrus pyrifolia 'Chojuro'

grusza japońska 'Chojuro'

Drzewo owocowe rodzące smaczne, kuliste owoce kształtem przypominające jabłka, w sprzedaży określane mianem Nashi. Odmiana japońska otrzymana z siewu w 1895 r przez Chōjūrō Tōma w Kawasaki. Drzewo rośnie umiarkowanie silnie, ma dużo cienkich pędów, tworzy rozłożystą koronę ze skłonnością do zagęszczania. Kwitnie w tym samym czasie co tradycyjne odmiany grusz. Grusze japońskie są obcopylne, co oznacza, że do dobrego plonowania wymagają zapylenia pyłkiem innej odmiany. Dobrym zapylaczem dla tej odmiany jest odmiana ‘Hosui’. Owoce są średniej wielkości. Mają kulisty lub kulistospłaszczony kształt. Skórka jest mocna choć cienka. Ma barwę zielonkawobrązową, a po dojrzeniu brązową. Owoce pokrywają szarobiałe, lekko wypukłe przetchlinki. Miąższ jest białawy, słodki, średnio soczysty i aromatyczny. Dojrzałość zbiorczą owoce uzyskują pod koniec września, a konsumpcyjną po 2-3 tygodniach. Owoce są jednak najsmaczniejsze, gdy dojrzewają na drzewach. Owoce można przechowywać do stycznia. Odmiana wcześnie wchodzi w okres owocowania i owocuje obficie. W celu poprawy regularności owocowania i zwiększenia wielkość owoców zalecane jest silne przerzedzanie zawiązków. Drzewo nietrudne w uprawie, odporne na mróz, znosi spadki temperatury nawet poniżej -25°C. Najlepiej rośnie na glebie głęboko uprawionej, żyznej, przepuszczalnej, o niskim poziomie wody gruntowej wynoszącym około 2 m. Wymaga stanowisk słonecznych. Odmiana polecana do uprawy w ogrodach przydomowych oraz na plantacjach.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
136
osób online