Syringa vulgaris 'Maréchal Lannes'

Picea glauca 'Laurin'

świerk biały 'Laurin'

Jedna z najwolniej rosnących form świerka, superkarłowa, tworząca gęste, wąskie stożki, uzyskana w Niemczech w 1952 roku jako mutacja odmiany ‘Conica’. Roślina rocznie przyrasta jedynie o 1,5-2,5 cm, osiągając po 10 latach uprawy od 0,3 do 0,4 m wysokości. Igły bardzo krótkie, nieznacznie pogięte, cienkie, słabo kłujące, osadzone wokół pędów. Pędy liczne, wzniesione do góry, bardzo gęsto upakowane obok siebie, cienkie, wałeczkowate, zakończone wyraźnym pąkiem szczytowym otoczonym rozetką igieł. Młode przyrosty jasnozielone. Dojrzałe igły ciemnozielone. Odmiana nietrudna w uprawie, polecana do sadzenia na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, stale wilgotnych, przepuszczalnych, lekko kwaśnych, na stanowiskach słonecznych. Roślina odporna na mróz. W bezśnieżne zimy zaleca się osłanianie krzewów od strony południowej stroiszem, cieniówką lub agrowłókniną. Lekkie okrycie zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować pojawienie się przędziorków pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Odmiana kolekcjonerska, polecana do sadzenia przede wszystkim w ogrodach skalnych, na rabatach z miniaturowymi roślinami iglastymi lub na wrzosowiskach. Nadaje się do uprawy w pojemnikach.

Rosa rugosa 'Alba'

róża pomarszczona 'Alba'

Odmiana róży pomarszczonej o białych kwiatach. Kwiaty pojedyncze o 5-płatkach, dość duże, średnicy 5-8 cm, pachnące, zebrane po kilka w kwiatostanach. Kwiaty pojawiają się od drugiej połowy maja. Krzewy kwitną obficie przez około miesiąc. Później mniej liczne kwiaty pojawiają się sukcesywnie aż do jesieni. Owoce duże, do około 3 cm średnicy, spłaszczone, pomarańczowoczerwone, jadalne, o wysokiej zawartości witaminy C. Liście grube i sztywne, ciemnozielone, młode jasnozielone, błyszczące, pomarszczone. Jesienią mają barwę złotożółtą. Pędy grube, sztywne, proste, gęsto kolczaste i szczeciniaste, niezbyt rozgałęzione. Krzewy silnie rozrastające się za pomocą rozłogów korzeniowych, przeciwdziałają erozji gleb, żywotne. W zależności od warunków uprawy osiągają 0,5-1,5 m wysokości. Krzewy wybitnie odporne na mróz i choroby, nie wymagają cięcia, z wyjątkiem odmładzającego co kilka lat. Tolerują bardzo niekorzystne warunki wzrostu, mogą być sadzone na wydmach, skarpach, przy drogach, na bardzo suchych, piaszczystych, słabych, zasolonych glebach. Źle rosną na glebach zasadowych. Tolerują półcień. Nie lubi gleb podmokłych. Można je sadzić na terenach zieleni miejskiej, przy ulicach o dużym natężeniu ruchu, w parkach i ogrodach. Świetna odmiana żywopłotowa. Owoce i płatki wykorzystywane do robienia przetworów takich jak dżemy, galaretki i nalewki.

Picea abies 'Pumila Glauca'

świerk pospolity 'Pumila Glauca'

Szeroka, płaska odmiana świerka, początkowo o kulistym, a później płaskokulistym pokroju. Bardzo podobna do P.a.‘Pumila’ i P.a.‘Pumila Nigra’. Starsze okazy szerokie, często rozpadają się i wyglądają jakby składały się z kilku osobnych roślin. Wzrost powolny. Po dziesięciu latach ma około 1 m wysokości i 2 m szerokości. Gałęzie rozpostarte. Gałązki gęsto ułożone. Igły krótkie, 10-12 mm dł., wąskie i spłaszczone, zielone z białymi szparkami, które nadają roślinie niebieskawy odcień. Małe wymagania glebowe. Tak jak wszystkie odmiany świerka pospolitego źle toleruje zanieczyszczenia i suche miejskie powietrze. W takich miejscach roślina może być niszczona przez przędziorki. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych; na stanowiskach nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Odmiana polecana do sadzenia w ogrodach skalnych, na wrzosowiskach i rabatach.

Buddleja davidii 'Nanho Purple'

budleja Davida 'Nanho Purple'

Krzew o pokroju zwartym, pędach wzniesionych. Wyrasta w ciągu roku do ok. 1-1,5 m wysokości. Liście lancetowate, od spodu pokryte białym kutnerem. Kwitnie na tegorocznych pędach. Kwiaty czerwonofioletowe, pachnące, zebrane w wiechy ok. 25 cm długości, zwabiające licznie pszczoły i motyle ('krzew motyli'), ukazujące się w lipcu do września. Odporność na mróz niepełna, dlatego wskazane jest przykrycie nasady krzewu. Nawet po łagodnej zimie, wskazane jest niskie przycięcie, przez co uzyskuje się ładniejszy pokrój krzewu i obfite kwitnienie w tym samym roku. Dobrze rośnie na stanowiskach ciepłych, osłoniętych, słonecznych, na glebach żyznych, dostatecznie wilgotnych. Cenny gatunek z uwagi na długie i późne kwitnienie. Do wykorzystania w ogrodach przydomowych. Do sadzenia pojedynczo i w grupach, w kompozycjach z innymi roślinami.