Odmiana zawilca o pełnych kwiatach. Dorasta do 80 cm wysokości. Pędy z charakterystycznym okółkiem głęboko podzielonych, ciemnozielonych liści podkwiatostanowych. Pąki kwiatowe kuliste i ozdobne. Kwiaty różowoamarantowe, z listkami okwiatu w kilku okółkach, zebrane na szczycie wzniesionej, rozgałęzionej łodygi. Ozdobą kwiatów są pięknie wyeksponowane na tle listków okwiatu żółte pręciki otaczające misternym wianuszkiem słupki osadzone na kulistym dnie kwiatowym. Kwitnie późnym latem i jesienią, od VIII do X. W ogrodzie dobrze rośnie w miejscach półcienistych, na dostatecznie wilgotnej, przepuszczalnej, próchniczno-gliniastej glebie. Bylina średnio odporna na mróz. Rośliny, zwłaszcza młode, należy okrywać na zimę suchymi liśćmi lub przekompostowaną korą sosnową. Atrakcyjna bylina do stosowania na lekko cienistych rabatach, w ogrodach naturalistycznych, sadzona zarówno pojedynczo, jaki i po 2-3 rośliny w grupie. Dobrze komponuje się z tawułkami Arendsa, paprociami i innymi bylinami wymagającymi lekko kwaśnego podłoża. Kwiaty, na dość długich szypułkach, nadają się na kwiat cięty, ale ich trwałość jest krótka.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
