Buxus sempervirens 'Suffruticosa'

bukszpan wieczniezielony 'Suffruticosa'

Synonim łaciński.: Buxus sempervirens 'Globosa'

pokrój: płaskokulisty

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: roślina tolerancyjna

walory: roślina miododajna

Zimozielony, wolnorosnący, karłowy krzew, o gęstych, sztywnych pędach. Nie przekracza 1 m wys. i szer. Liście skórzaste, owalne, lśniące, jasnozielone. Kwiaty niepozorne, ale miododajne. Gleby obojętne do wapiennych, zasobne w humus. Doskonała roślina do formowania, polecana na strzyżone, niskie żywopłoty i obwódki.

autorzy opisu tekstowego: Magdalena Tomżyńska; APZ Agencja Promocji Zieleni

grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
pokrój płaskokulisty
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność roślina tolerancyjna
walory ozdobne z liści/igieł
roślina miododajna
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
rabaty
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

Poznaj również

zdjecie rosliny: bez czarny \'Madonna\'

Sambucus nigra 'Madonna'

bez czarny 'Madonna'

Duży, gęsty, wyprostowany krzew o pstrych liściach. Czasem niewielkie, krótkopniowe drzewko z okrągłą, kopulastą koroną i obwisającymi gałęziami. Rośnie wolniej niż gatunek i inne odmiany. Dorasta do 2-3 m wysokości. Pędy wzniesione, grube, jasnoszare, często łukowato wygięte. Stara kora szara, głęboko bruzdowana i korkowata. Liście złożone, do 30 cm długości, zbudowane z 5-7 jajowatoeliptycznych listków, do 10 cm długich, ostro zakończonych, brzegiem ząbkowanych, jasnozielonych, z nieregularną, szeroką, białokremową obwódką, często zajmującą większą część lub całą powierzchnię listka. Roztarte wydzielają charakterystyczny ostry zapach. Kwiaty drobne, kredowobiałe, zebrane w talerzowate baldachy o średnicy 10-20 cm, ostro pachnące, chętnie odwiedzane przez motyle. Kwitnie od maja do lipca. Owoce niewielkie, kuliste jagody, dojrzałe – błyszczące, granatowoczarne, bardzo soczyste. Dojrzewają od sierpnia do października. Owoce są chętnie zjadane przez ptaki, które przyczyniają się do ich rozsiewania. Zawierają witaminy A, B i C oraz dużo przyswajalnego cukru i potasu, są używane na przetwory i jako dodatek do potraw. Krzew niewymagający, odporny na suszę oraz zanieczyszczenia miejskie i przemysłowe. Całkowicie mrozoodporny. Preferuje żyzne, próchniczne i wilgotne gleby, o dużej zawartości azotu i wapnia, ale rośnie także na piaszczystych i suchych, chociaż nieco słabiej. Może rosnąć na stanowiskach słonecznych i w półcieniu. Słońce może nieco przepalać liście, ale w cieniu liście są słabiej wybarwione. Krzew do stosowania w dużych parkach i terenach zieleni publicznej. Daje ciekawy efekt kolorystyczny. Może być używany do zadrzewiania nieużytków. Podobne odmiany, różniące się szerokością i kształtem żółtozłocistego marginesu na liściach to S. nigra 'Aureomarginata', 'Naomi'

Dostępne u producenta
zdjecie rosliny: miłorząb dwuklapowy \'Fastigiata\'

Ginkgo biloba 'Fastigiata'

miłorząb dwuklapowy 'Fastigiata'

Bardzo stara odmiana charakteryzująca się wąskim, kolumnowym pokrojem, tworząca wyraźny, prosty przewodnik oraz wzniesione, strzeliste pędy ułożone skośnie lub równolegle do osi drzewa. Przez wielu dendrologów uznawana za typ miłorzębu dwuklapowego, a jej nazwa bywa stosowana jako nazwa zbiorowa dla wszystkich drzew miłorzębu charakteryzujących się wąskim pokrojem. Na świeci rozróżnia się kilka do kilkunastu typów o mniej lub bardziej kolumnowym pokroju, z których pobierane są zrazy do szczepienia, co tłumaczy dosyć spore różnice pokrojowe poszczególnych selektów w obrębie odmiany. Pokrój kolumnowy determinują wyrastające pod ostrym kątem pędy boczne. Po 10 latach uprawy drzewo dorasta do 8 m wysokości i 1,5 m szerokości. Długopędy są nagie, żółtobrązowe, krótkopędy wałeczkowate i pokryte dość licznie bliznami po opadłych liściach. Pąki brązowego koloru, szerokostożkowate, okryte łuskami. Liście typowe, jak u gatunku, ciemnozielone, skórzaste, wachlarzowate, szerokość 5–8 cm, z charakterystycznym wcięciem na wierzchołku dzielącym blaszki na dwie klapy (bilobus – dwuklapowy). Na długopędach liście są ułożone pojedynczo i skrętolegle, natomiast na krótkopędach skupiają się od 3 do 5 w rozetkach. Za szczególnie pierwotną cechę należy uznać widlaste unerwienie liści. Nerwy rozchodzą się wachlarzowato od nasady ogonka. Jest to unerwienie nie spotykane u roślin okrytonasiennych. Liście jesienią zjawiskowo przebarwiają się na złocistożółty kolor. Drzewa preferuję glebę żyzną, dostatecznie wilgotną, ale przepuszczalną, o odczynie lekko kwaśnym (pH 5–6). Stanowisko słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatrów. Młode rośliny wymagają okrycia na zimę, zarówno systemu korzeniowego, jak i korony, starsze egzemplarze są w pełni odporne na mróz. Miłorzęby są wrażliwe na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie zaleca się stosowania nawozów zawierających wapń. Jak wszystkie odmiany miłorzębu także 'Fastigiata' toleruje niekorzystne warunki glebowe oraz zanieczyszczenie środowiska na obszarach zurbanizowanych. Zdarza się, że drzewa wymagają cięcia korekcyjnego w celu uzyskania jednego centralnego lidera oraz smukłego pokroju. W takim przypadku należy skrócić lub całkowicie wyciąć pędy zaburzające kształt korony. Dzięki gęstej i wąskiej koronie odmiana z powodzeniem może być wykorzystywana do obsadzania ciągów komunikacyjnych, ulic w miastach, a także sadzona w parkach oraz ogrodach, pojedynczo lub w grupach. Za szerszą popularyzacją w miastach przemawia również fakt, że jest to odmiana męska czyli nie wydająca nasion. Odmiana wymieniona na liście Królewskiego Ogrodu Botanicznego w Kew (Wielka Brytania) już w 1896 roku.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11350
rośliny
7793
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9118
roślin w produkcji
155
osób online